EVLİLİKLE İLGİLİ

Yöremizde evlilikler, akraba evliliği, görücü usulü evlilik, zorla kız kaçırma, ailesi izin vermediği için kız kaçırmayla gelen evlilik ve tarafların istekleriyle gerçekleşen evlilikler şeklindedir. Gençler akrabaların aracılığıyla kız tarafına isteme mesajı gönderir, önce kız bir süzülür aile yoklanır, sonra Allah’ın emri Peygamberin kavliyle kız istenir ve söz kesilir. Sonra nişan takılır ve akabinde düğün sözüyle birlikte düğün yapılır.

Nişan genelde aile arasında yapılır. Bir kuyumcuda kıza ve oğlana nişan yüzükleri takılır ve ilçede bir lokantada ailece yemek yenilir. Bazen tarafların isteğiyle yemekli ve eğlenceli olur. Kıza destek olsun diye para takılır.

Bölgede eskisi gibi başlık parası yoktur. Fakat tarafların imkanları nispetinde kızın anasına verilen süt parası denilen para vardır. Anne de o parayı kızının çeyizine harcar. Gelin güvey eskiden 15 ila 20 yaşlarında evlendirilirken erkek kızdan 2-3- yaş büyük olmasına dikkat edilirdi. Günümüzde ise askerlik sonrasına ve 25’li yaş civarında düğünler yapılmaktadır. İmam nikahı resmi nikahtan önce kıyılırdı. Çıkan kanunla artık önce resmi nikah sonra dini nikah kıyılmaktadır.

Kız çeyiz olarak buluğ çağına girdiğinden itibaren hazırlıklara başlar. Dantelini, hediye olarak dağıtacağı povlarını örtülerini hazırlar. Genel de çanak çömlek gibi mutfak eşyalarını gelin tarafı karşılar. Günümüzde ise damat tarafı yatak odası takımı alırsa gelin tarafı koltuk takımı almakta. Eşya alımlarını eşit oranda karşılamaktadırlar.

Düğün öncesi geline damat tarafı urba adı altında hediyeler alır.Hediyelerin arasında akrabalara gömlek, yengelere basma, kızın erkek kardeşine takım elbise gibi şeyler vardır.

Düğün öncesi köylülere ve akrabalara baklava ve tavukla düğüne söylenir. Tavukla yakın akrabaya yada hatırı sayılır kişilere söylenir. Günümüzde bu geleneğin yerini davetiyeler almıştır.

Cumartesi günü oğlan köyü kız köyüne kına ekmeği denilen organizasyona gider. Burada kız tarafı oğlan tarafına hizmet eder. Oğlan tarafından bazı kişiler bu köyden başka kızlarda alalım diyerek yemek yediği kaşığı çalarlar. Akşam olunca kız tarafında kız kınası olur. Kız kınasında eskiden tef ve kaşıkla kadınlar kendi aralarında çalıp oynarlardı. Sonra bu teybe döndü. Günümüzde ise orkestralar eşliğinde kadın erkek karışık eğlenir. Geline kına yakılır ve gelin söylenen ağıtlarla ağlatılır.

Pazar günü ise sabahtan erkek tarafı ilk önce kendi tarafını yedirir, sonra kız tarafı oğlan tarafına gelir yemek yer ve geri gider. Eskiden araba olmadığından atlarla konvoylar yapılırdı. Sonraları araç konvoylarına dönüşmüş gelin alma adı verilen konvoylar gelini ana evinden alır. Konvoydaki araç kalabalığı düğün sahibini konumunu gösteriri. Eğer meytarlıysa köçekler gelin evinin önünde bir gösteri yapar. Bahçede toplanarak para takmak hediye vermek isteyenler hediyelerini verirler ve hoca duasını yapar. Damat tarafından birisi havaya şeker atarak kız tarafını ertesi günkü duvak eğlencesine davet eder. Konvoy hareket ederken yada edince MAALESEF HİÇBİR ANLAMI OLMAMASINA RAĞMEN silahı olanlar silahını ateşler. Konvoy sırasında gelin arabasının önünü kesenlere damadın babası yada yakını zarf içinde para atar. Sonra konvoy eşliğinde damat evine varırlar.

Akşam damat tarafında da damat kınası düzenlenir ancak bu kız kınası kadar uzun sürmez. Kınada gelinin kucağına çocuk verilir, onun gibi çocuğu olsun diye.

Yenge(yatakçı diye tabir edilir) nezaretinde gerdekte damat önce duvağı açmadan görümlük verir. Sonra iki rekat şükür namazı kıldıktan sonra birlikte olurlar. Odaya bir tepsi tatlı ve üzerine bütün tavuk konulur.

Damat sabah namazından sonra kırma ile havaya bir el ateş eder. Zihafın olduğunu ilan eder. Öğleye yakın kız tarafı gelinin çeyizini görmek için duvağa gelirler yeler içerler, eğlenirler.

Düğünden üç gün sonra üçgünleme denilen kaynana tarafına misafirliğe gidilir. Uzaksa yatıya kalınır, yakınsa el öptükten sonra geri gelinir.

 Günümüzde bu adetlerin yerine orkestralı, salonlarda gecelik düğünler adet oldu. Kız ve damat tarafı gelin alma peşinden düğün salonuna giderler. Bütün düğün burada olmaktadır. Salon düğünlerini önceden maddi durumu iyi olanlar yaparlardı. Sonra herkes buna özendiğinden artık neredeyse adet haline gelecek.Şimdi ise işi kolayca bir günde halletmek isteyenler yapıyor. Hangisi daha iyi yorum sizin.

ASKERLİKLE  İLGİLİ

Askerlik çağına gelen gençler, son günlerini komşu ve akraba ziyaretlerinde bulunarak geçirirler. Son akşam Kuran okutulur yemek ikram edilir. İsteyenler gençleri toplayarak eğlence düzenlerler.  Askere gidecek gencin cebine yolluk konulur. Bu eski bir adettir. Davul zurnalar eşliğinde ve konvoyla gençler otobüs terminaline götürülür. Orada otobüse binene kadar asker arkadaşlarının kucağında taşınır. Bindiği otobüse orada tur attırılarak peygamber ocağına gönderilirler.

BAYRAMLARLA İLGİLİ

Arife gününe et pazarı adı verilir. O gün insanlar çarşıdan bayramlık ihtiyaçlarını temin ederler. İkindi namazından sonra mezarlık ziyaret edilir ve Kuran okunur. Sonra bayram için hazırlıklar başlar. Bayram yerleri temizlenir, bayramlık et vs. alınır. Bayram namazından sonra caminin önünde bütün köyün erkekleri bayramlaşır. Köylü öğlene doğru toplanırlar, bayram komşu köydeyse oraya gidilir. Kendi köyümüzde ise komşu köyleri karşılamaya hazırlanılır.

Eskiden mahallelerin erkekleri topluca birbirini ziyaret eder evlerden getirilen yemeklerden yerlerdi. Kadınlarda akraba evlerine giderlerdi. Şimdi Cami veya okulda toplanan misafir köylülere burada pişirilen yemeklerden ikram edilir.(Et, Pilav, Komposto, Tatlı). Ertesi gün de misafir köye topluca gidilir.

CENAZE İLE İLGİLİ

Cenaze olduğu gün bütün köy yemek hazırlar. Bu yemek dışarıdan cenazeye iştirak edenlere ve cenaze evine verilir. Merhumun öldüğü akşam yedisinde, kırkında, elli ikisinde kuran okutulur, yemek ikram edilir. Daha sonra yılı geldiğinde isteyen her sene kuran okutur. Cenazenin üzerindeki havlu ve seccadelerin gelen misafirlere verilmesi adettir.Yine merhumun üzerindeki toprağa su dökmekte vardır.